Opkweek P.deloustali

[Niels D]

Vooralsnog gaat het goed, maar dat komt vanwege het feit dat de larven net aan het uitkomen zijn. Net als L.laoensis en de Paramesotriton die ik uit het ei probeerde op te kweken, vormen deze dieren een uitdaging om groot te krijgen. Daar waar ik deze laatste soort succesvol op het land kreeg, wat menig liefhebber vaak al niet lukte, zijn mijn dieren op het land alsnog gehemeld. Allen kregen open wonden op de onderkaak en de keel, hoogstwaarschijnlijk door een bacteriële infectie. Ook de dieren die een jaar ouder waren kregen deze wonden.  

Een theorie betreft dat ik de tubifex langer had moeten spoelen alvorens deze op  een stuk keukenpapier aan te bieden. Als de dieren aten van de klonten tubifex die ik ze aanbood raakten ze deze aan met het deel waar de wonden verschenen. Ook denk ik dat mijn bakjes te weinig variatie in gradaties van luchtvochtigheid boden. De dieren bleven een "glanzende" huid houden, terwijl de dieren van het jaar daarvoor altijd een droger ogende huid hadden. Geen exacte wetenschap uiteraard.

Ik heb nu nog één Paramesotriton sp, die ik niet meer op keukenpapier heb zitten, maar op bosgrond in een grotere bak, namelijk een faunabox. Deze grond heb ik in de magnetron "behandelt", daar ik geen risico wil op eventueel schadelijke inhoud, zoals duizendpoten. Daarna heb ik kleine wormen, pissebedden en springstaartjes toegevoegd. Verder zit er beukenblad, kurkschors en een dopje water in de bak. Nu hij in deze set-up zit ziet het dier er een stuk vitaler uit en heeft het een "droge" huid.

Ik heb dit keer een grotere hoeveelheid aan eitjes tot mijn beschikking, nu ik ze van mijn eigen dieren ontvang. P.deloustali lijkt in opkweek met name op de Paramesotriton sp van Schutlschik. Ik ga nu verschillende omstandigheden gebruiken om ze op te kweken. Uiteraard gebruik ik wederom een methode zoals omschreven in http://www.salamanders.nl/forum/paramesotriton/persoonlijke-observaties-opkweek-eitjes-l-laoensis/ Dit is echter een redelijk steriele methode en ik gebruik voor andere dieren bijna altijd methodes die wat "viezer" van karakter zijn, namelijk door gebruik te maken van water uit de vijver, tegenwoordig in combinatie met veel planten, slakken, gammarus en zoetwaterpissebedden.

Ik heb nu een aantal eitjes in vijverwater zitten, dat ik gefilterd heb door een koffiefilter. Het idee hierachter is dat de dieren in een vroeg stadium geconfronteerd worden met een infectiedruk wat microben e.d. betreft, zonder dat er grotere meercellige dieren zoals mijt aanwezig zijn. Deze eitjes ontwikkelen goed en momenteel zwemt er één larf in "gefilterd" vijverwater. Ik heb zelfs wat eitjes in ongefilterd vijverwater liggen. Ik heb dit met een nylon netje gezeefd, maar er is "krill" in het water aanwezig. Deze eitjes zijn wat jonger, maar ontwikkelen goed. De larven hiervan gaan ook in ongefilterd vijverwater. Mocht dit goed gaan dan voeg ik aan dit water al snel planten, slakken en gammarus toe. Misschien dat ik dit ook bij een deel van het gefilterde water ga doen, maar daar ben ik nog niet aan uit. De rest zit in kraanwater en de larven hiervan worden vervolgens ook hierin opgekweekt. Ik doorlucht al het water waar larven inzitten met een bruissteen. Mogelijk dat ik net als vorig jaar ook elzenproppen ga gebruiken om de kans op schimmel mogelijk te verkleinen.

Ik hoop dat de dieren wat ongevoeliger worden voor saprolegnia door rijp vijverwater te gebruiken in een vroeg stadium. Ik heb in het verleden T.verrucosus eitjes zowel in kraanwater als in vijverwater opgekweekt. De dieren die in kraanwater water opgekweekt stierven op het moment dat ze vervolgens in vijverwater belandden of nadat ze watervlooien uit deze vijver kregen aangeboden. De schimmel die deze dieren kregen was vermoedelijk saprolegnia sp. Het is bekend dat T. verrucosus gevoelig is voor deze schimmel, maar de larven uit de eitjes die in vijverwater hadden gelegen stierven niet na het voeren van dezelfde watervlooien en zwemmen tot op de dag van vandaag in vijverwater. De steekproef is echter klein en er kunnen tal van andere factoren van invloed op het resultaat zijn geweest. Verwacht  dus geen empirische grondslag voor het idee dat het blootstellen van eitjes aan water met een aanwezige infectiedruk de larven meer resistent maakt. Ik vind het resultaat echter opvallend genoeg om het te gaan verkennen.

Als het me lukt om een flink aantal larven te laten metamorfoseren ga ik er een aantal op keukenpapier zetten, maar ook zeker een aantal op "behandelde" bosgrond. De bakken staan al klaar, zodat de pissebedden al kweken en zodoende extra klein voedselmateriaal produceren. De tubifex, die ik op keukenpapier blijf aanbieden, spoel ik uit door het in een grote glazen pot onder een waterval in één van mijn aquaria te zetten. Deze manier van spoelen is dus continue, wat ik vroeger altijd deed. Er gaat dan wel wat tubifex verloren, daar de pot bezocht wordt door de slakken en af en toe spoelt er wat uit. De glazen pot loopt wat spits toe, waardoor het meeste er echter in blijft zitten. Hopelijk is de tubifex dan een stuk schoner dan toen ik het enkel even onder de kraan spoelde.

Het aquariumwater dat de tubifex spoelt heeft uiteraard zijn invloed op het resultaat, maar ik wil het risico op infecties zo klein mogelijk maken door de klonten zo schoon mogelijk aan te kunnen bieden. Het gaat met name om de tubifex die aangeboden wordt in de landfase, want in dat stadium ontstonden bij mij de problemen waarvan ik de tubifex als oorzaak verdenk.

Ik hoop dat ik nu dus meer dan één dier over ga houden. Over een tijdje update ik dit topic met mijn bevindingen. De enige observatie die ik momenteel heb kunnen doen is dat de larf uit het gefilterd water groter uit het ei kwam dan de larven in kraanwater. Dit betreft een vergelijking van 1 met 10, dus daar kunnen we geen conclusies uit trekken, maar mogelijk dat deze trend zich doorzet. Ik hou jullie op de hoogte, ook al eindigt het in een tegenslag, want ook slecht nieuws is belangrijk om te vermelden. Methodes kunnen voor de één goed werken, maar bij een ander kunnen deze slechte resultaten opleveren. Er zijn ontelbaar veel factoren van invloed op het succes van het eindresultaat. Blijven experimenteren, vaak door trial and error, lijkt mij van belang om te kijken of een methode, die voor jou niet zo goed uitpakt dan bij een ander, aan te passen of uit te bouwen.

[013]

Erg interessant Niels, hopelijk gaat het opkweken goed.

[StevenZ]

Leuk om te lezen inderdaad. Blijft toch bijzonder dat sommige soorten geen enkel probleem geven met de opkweek en andere soorten enorm lastig kunnen zijn.

[naeff002]

Heel interessant Niels. Had een artikeltje kunnen zijn voor het blad

[Niels D]

Voor het volgende blad, want dan kan ik het omschrijven tot de metamorfose. Dit zal niet lang meer duren. Even een korte update:

De juveniel van vorig jaar doet het veel beter op bosgrond dan op keukenpapier. Daar waar hij er altijd een beetje schriel uitzag, ziet hij er nu volgevreten uit. Ik denk dat ik zodoende geen enkele juveniel van dit jaar op keukenpapier ga zetten.

Ik had zo'n 60 larven. Ik heb er helaas 10 in de vijver laten vallen. De bak waarin enkele larven buiten staan was ik aan het inspecteren. Deze staat naast de vijver met de S. lacertina en ik had de larven even in een bakje van de Chinees op de rand gezet, terwijl ik wat schoonmaakwerk in de curver verrichtte. Ik vroeg me gelijk al af of dit niet spelen met lot was en ik wilde het bakje direct oppakken en verzetten. Tijdens het oppakken stootte ik het helaas al over de rand....Stom van me, want ik weet dat mijn fijne motoriek slecht ontwikkeld is, maar wie weet kom ik er nog een paar van tegen. Gelukkig heb ik er nog 50 in een ietwat meer "gecontroleerde" omgeving zwemmen, zonder medebewoner van een meter lang die op ze aast. 

Wat tot nu toe echt regel lijkt te zijn betreft dat de grootte van de larven bij uitkomst groter is van larven waarvan de eitjes in vijverwater hebben gelegen, dan degenen die in kraanwater hebben gelegen. Ook zijn de larven die in kraanwater zitten aanzienlijk kleiner dan de larven die in vijverwater zitten, ongeacht of deze gefilterd is of niet. Dit zal niet enkel aan het type water liggen. Larven in kraanwater geef ik enkel tubifex, terwijl degenen die in vijverwater zitten ook watervlooien en gammarus krijgen. Deze hebben continue voedstelaanbod. Als ik op vakantie ben geweest in een resort kom ik ook altijd veel dikker terug dan na een wat avontuurlijkere rondreis.

Bij wijze van proef heb ik één larf uit kraanwater in ongefilterd vijverwater gezet. Dit diertje lijkt nergens last van te hebben en zwemt hierin inmiddels een week of twee. In deze periode is hij niet zichtbaar groter dan die in kraanwater. Toch ben ik benieuwd naar het eindresultaat. Ik hoop de metamorfose zo lang mogelijk uit te stellen, want vorig jaar vond ik de dieren nogal aan de kleine kant toen ze het land opgingen. Ik heb geen idee wanneer ik het eerste exemplaar op het land kan verwachten.

[Niels D]

Ik ben helaas vijf larven kwijtgeraakt op een nogal aparte manier. Zoals ik heb omschreven zaten de larven verdeeld over diverse bakjes. Één van deze bakjes had de kat uitgekozen om een haarbal in te deponeren, wat het water dusdanig vergiftigde dat de diertjes sneuvelden. De katten laten al zolang we de hobby hebben alle bakjes met rust, maar met deze gang van zaken had ik geen rekening gehouden. Sneu, maar er is ook goed nieuws. Ik besloot de S.lacertina bij mijn ouders in de schuur in een groot watervat te gaan houden, waardoor diens vijver leeggehaald kon worden. Van de tien larven die ik daar in had laten plonsen heb ik er 9 teruggevonden. De vijver zat verder stampvol met Gammarus en dat had zijn effect op de larven gehad. Het waren echt flinke ronde knapen toen ik ze terugvond.

Het experiment heb ik moeten beëindigen. In de nacht wordt het voor de larven naar mijn idee te koud, dus heb ik ze naar binnen gehaald. Daar er een tweede kind op komst is in huize Deijkers, hebben we besloten alle dieren in één kamer te houden. Daar wij nog een hoop larven van andere soorten hebben, hield ik slecht ruimte over voor één bak voor de deloustali kroost. Alle dieren zitten nu dus bij elkaar in vijverwater. Het lijkt er nog steeds op dat de dieren in vijverwater sneller ontwikkelen dan degenen die in kraanwater zaten. Deze lijken echter geen problemen te ondervinden van het feit dat ze nu ook in vijverwater zitten. Het is een risico om alles bij elkaar te houden, maar de dieren zijn inmiddels een stuk groter en sterker.

Ze zijn dus nog niet gemetamorfoseerd en dat lijkt me gunstig. Ze zijn misschien wel meer dan een halve centimeter groter dan de dieren van L. laoensis en Paramesotriton die vorig jaar metamorfoseerden en ze vertonen nog steeds geen tekenen dat ze het land op gaan. Ik gok dat dit komt vanwege het feit dat ik ze dit jaar koeler heb kunnen houden en dat de meesten buiten stonden. Nogmaals, er kunnen tal van redenen hierop van invloed zijn, maar meerdere houders registreren een causaal verband tussen temperatuur en de snelheid van de metamorfose bij diverse salamandersoorten. Ik kan geen wetenschappelijke conclusies trekken, maar ik heb geleerd dat het opkweken van P.deloustali in de aquatiele fase goed werkt met het gebruik van water uit onze vijver. Heb je zelf ook een vijver waarin je heel het jaar door leven zoals Gammarus en Daphnia vindt, dan is het zeker het proberen waard om je larven hierin op te kweken. Bij saprolegnia gevoelige soorten zou je kunnen proberen om de eitjes al in dit water te laten rijpen. Er volgt een update als de dieren het land opgaan. Het Schultschik dier van vorig jaar doet het nog steeds goed op grond en groeit merkbaar, dus de dieren van dit jaar ga ik ook op grond houden.

[Niels D]

Twee dieren zijn het land op. Beiden hebben een lengte van 5 cm. Ze zitten op bosgrond met pissebedden, enchytreeën, kleine wormen en fruitvliegen. Verder zit er mos, schors en beukenblad in de bak.

[Niels D]

Inmiddels zijn er dertien dieren het land op. Van de juvenielen ben ik er één kwijt geraakt. Dit betrof een pas gemetamorfoseerd dier. Helaas is er nog meer slecht nieuws. Ik had de larven naar binnen gehaald voor de koude buiten. Nu had ik ze op de salamanderkamer geplaatst. Hier wordt het toch ook redelijk koud. Na de koude nachten van een paar weken terug vielen ze bij bosjes. Ik heb ze zodoende in de woonkamer moeten zetten. De sterfte stopte direct, dus het was voor mij duidelijk dat de temperatuur de oorzaak was. Kleine tegenslag, maar ik heb nog een redelijk aantal dieren in totaal.

[joost.v.wijk]

Bij mij hebben de larven ook erg lang bij een temperatuur van 13-15C gezeten. Geen sterftegevallen, maar groeien dan nagenoeg niet. Nu zitten ze bij ongeveer 20C en je ziet ze groeien.

[Niels D]

Hier heeft het kwik de 9 graden aangetikt, dus ik denk dat dit net te koud is geweest.

[Niels D]

Sinds ik de dieren warmer heb gezet nog gaat het hier beter. Op twee larven na zit alles op het land. De meeste juvenielen zien er doorvoed uit en ze zwemmen in het voer, met name fruitvliegen en pissebedden. Opvallend is echter dat een klein aantal dieren niet lijkt te eten, daar ze totaal ondervoed ogen. Ben benieuwd hoe dit verder ontwikkelt.

[joost.v.wijk]

Ik had de eerste 2 vorige week aan land.

[Niels D]

Dat is gunstig, als ze lekker lang aquatiel blijven. Ik heb er ook nog een paar in het water. Die zijn groter dan de meesten die op het land zitten.

[joost.v.wijk]

Ondertussen 5 landinvaders, nog 3 larven in het water.

[Niels D]

Hier wat tegenslag. Ik ben een hoop dieren kwijt geraakt op het land. Ik ben voor de zekerheid gestopt met het voeren van tubifex, want ik kreeg net als in het verleden dieren met zweertjes op de keel, terwijl ik de tubifex continue spoel. Ik geef nu met name enchytreeën, kleine wormen en fruitvliegen. Ook worden hele kleine naaktslakjes gegeten. De pissebedden die ik aanbied worden volgens mij niet gegeten. Krekels werden mondjesmaat gegeten. We hebben overigens een eigen composthoop, waardoor we altijd wormen en enchytreeën kunnen oogsten. Echt een aanrader als je salamanders houdt.

Veel dieren bleven ook een "gladde" huid houden, waarvan Alex het idee had dat ze uiteindelijk toch te vroeg de metamorfose in zijn gegaan. Mogelijk dat de overgang van de te koude salamanderkamer naar de huiskamer het één en ander in gang heeft gezet. Slechts twee dieren hebben nu een mooie ruwe huid, zoals een juveniel die hoort te hebben. De andere dieren zagen er mager en "glad" uit, maar sinds ik ben overgegaan op het nieuwe voer zien ze er inmiddels een stuk voller uit. Ook vind ik meer ontlasting in de setups. Met een beetje geluk hoop ik een groepje over te houden, maar ik zal al blij zijn als ik de twee gezond ogende dieren groot weet te krijgen.

De dieren hou ik nu niet meer in faunaboxen met bosgrond. Ik hou ze weer net als Henry in tempex dozen voorzien van een plexiglas "raampje". Hierin heb ik stukken snelbouwsteen (met gaten) en beukenblad inzitten. Ik stopte op de bodem nat keukenpapier, maar hier ben ik op aanraden van Alex mee gestopt. Ik spoel elke week de bakken en de bladeren met water. De stenen houden het water vast, waardoor de setups niet snel uitdrogen.

Mocht ik weer eitjes krijgen, dan laat ik de larven wederom in de zomer buiten staan. Dat beviel namelijk uitstekend. Echter zal ik de larven niet naar de salamanderkamer verplaatsen als het buiten te koud wordt, want in deze kamer zullen dan snel te lage temperaturen volgen. We hebben in de bijkeuken wat ruimte vrij gemaakt voor de larven. Hier is het een stuk koeler dan in de woonkamer, dus hopelijk kan ik op deze manier de metamorfose zo lang mogelijk uitstellen.

We hebben ook nog P. guangxiensis juvenielen zitten. Deze hadden reeds een mooie droge huid bij aanschaf. Hiermee gaat het een stuk beter. Hopen dat we dit jaar wederom een kans krijgen om P. deloustali op te kweken. Misschien dat we ook eitjes van P. chinensis krijgen.